WROCŁAW DLA WSZYSTKICH...

...BEZ NIENAWIŚCI!
23. 03. 2012
  foto. Jarosław Jakubczak/Gazeta Wrocławska

 http://www.gazetawroclawska.pl/artykul/790007,wroclaw-kilkaset-osob-na-paradzie-przeciwko-nienawisci,6,37,id,t,sm,sg.html#galeria-material

Ku chwale... WYOBRAZNI!

------------------------------------------------------------

[trzy dni temu przy okazji przygotowań do parady ulicznej "wrocław dla wszystkich bez nienawiści" postanowiłem pokazać kogo tak naprawdę "najechali" jedenastego listopada minionego roku "prawdziwi patrioci" w tym mieście.
napastnicy swoje czyny usprawiedliwiali wówczas oskarżaniem wagenburgowców o zniszczenie dzień przed atakiem na nich- kibicowskiego baneru o żołnierzach wyklętych, za co trzeba było ich "najechać"..
pod formą pastiszu ukryłem wewnętrzny głos sprzeciwu wobec tego, co widzę w tym mieście, czyli narastający problem agresji...
jednak w walce tej, zamiast rozlewu krwi do kąsania przeciwnika wytaczam nieśmiertelny P R Z E K A Z- żadnych trupów!]

BETON POLSKI

Ir. Pi. 75

BETON POLSKI

praca poza planem

Religijne fobie i patriotyczne natręctwa [w złączonej ze sobą formie- polskiej dumy narodowej] tworzą strukturę sztucznego kamienia: są twarde, niereformowalne i stwarzają całą sieć zagrożeń, w rękach tych, do których trafiają.

Niedostrzeganie ich istnienia i ignorowanie tego, co wspólnie wytwarzają daje zielone światło ideologom- szaleńcom, którzy sterują uczuciami zmanipulowanych mas, dążąc swoimi czynami do stworzenia Narodowego Obozu Koncentracyjnego, opartego na  homofobii, rasizmie, antysemityzmie, ksenofobii.

Więc... 
Jako polak z paszportu, ale kosmopolita z szacunku do świata:
Nie godzę się na to!

Bowiem...
CZŁOWIEK JEST WOLNY ALBO NIE ISTNIEJE!

Przedwiosenny Bit

                                                                                                               

Coraz więcej światła i rozmów o wiośnie, a jednak coraz trudniej zapomnieć o odpadanieciu z gry,  łysieniu, umieraniu... Czas bowiem, to niewidzialny imperator- drapieżca, który nie zna litości w swojej zabawie-układance i bije swoich podwładnych oschłym palcem istnienia, choć jego forma jest stanem umownym i są miejsca, w których nie istnieje zupełnie, i nigdy się nie objawi.

Mało tego...

Życiem moim miota "zapamiętanie", a to nic innego 

jak stąpanie po wyschniętych obrazach, 

całodobowo tak

i trwale.

Ucieczka przed tym wydaje się być niemożliwa.

Gdzie nie zajrzę, tam duch sytuacji wyłazi przed oczy i dostrzegam to,

co teoretycznie odeszło:

widzę sylwetkę osoby niebanalnej,

stąd jakby wiecznej, 

dlatego słyszę jej głos, 

a nawet dialog dwojga ciał..

Zycie z takim zapisem przypomina 

beton doczepiony do szyi

w chwili kąpieli.

Ciężko z tym nie zatonąć.

-------------------------------------------------------------------------------------

-[ III Urodziny Galerii U ]-